Vijf lessen uit speeldag 24: Antwerpse bommenwerpers en VAR-dr/dwang

Levenslijnen
Beginnen doen we onderaan, waar liefst drie van de laatste vier (bij aanvang van de speeldag) een stap voorwaarts hebben gezet. KV Kortrijk zit onder Freyr Alexandersson zowaar aan 8 op 12 en brandt weer van het geloof. Ook OH Leuven tankte vertrouwen dankzij een blitzkrieg in de Kempen. Verder trok RWDM Standard Luik wat dieper in het moeras. Vier schamele puntjes scheiden het nummer tien, KVC Westerlo, nog van de voorlaatste, KAS Eupen. Spanning verzekerd, en wees maar zeker dat die enkel verder zal toenemen!

Trainersuitbarstingen
Disclaimer: de arbitrage laat de laatste tijd wel degelijk vaak te wensen over. Toch rechtvaardigt dat bepaalde uithalen van trainers niet. De algehele frustratie lijkt zozeer een kookpunt bereikt te hebben dat de realiteitszin verloren gaat. De tirade van Hein Vanhaezebrouck mocht dan wel grotendeels terecht zijn, de toon klonk bijzonder dreigend. Welke constructieve oplossing kan daaruit voortkomen? Ronny Deila verloor op zijn beurt uit het oog dat de VAR niet mag tussenkomen voor een tweede gele kaart, hoe graag hij Vincent Janssen ook bestraft zag worden. En zelfs de immer vriendelijke Florian Kohfeldt viel uit zijn rol, hoewel de vermeende handsbal die hij aanklaagde zeker voor interpretatie vatbaar was. Moet een ploeg die in 95 minuten tijd niet tot scoren komt in de eerste plaats niet de hand in eigen boezem steken?

De dr/dwang om tussen te komen
In RSC Anderlecht – KAA Gent viel het hele scheidsrechtersteam wel degelijk met de vinger te wijzen. Beging Kristian Arnstad niet eerder een overtreding op Ismaël Kandouss dan andersom? Laat staan dat je er dan een cruciale gelijkmaker voor moet afkeuren! Toch bewandelden zowel videoref Wim Smet als hoofdscheids Nicolas Laforge dat pad. Net als bij een heleboel andere controversiële fases uit dit seizoen lijkt de VAR het vooral zichzelf lastig te maken, door in te grijpen wanneer daar eigenlijk geen haan naar kraait. Spelers hebben dat als geen ander begrepen, met alle drama en komedie van dien. Nooit gedacht dat we het zouden schrijven, maar waar is het begrip ‘clear error’ gebleven?

Antwerpse bommenwerpers
Na een ontnuchterende nederlaag Am Kehrweg rechtte Royal Antwerp FC in vijf dagen tijd helemaal de rug. Een zes op zes tegen Standard en Club Brugge, wie gaat daar nu niet voor op de banken staan? Flitsend was het spel allerminst, maar daar malen weinigen om als je zelfs vanop 30 meter een goal kan maken. The Great Old deed het tot drie keer toe: woensdag sloeg Mahamadou Doumbia Sclessin met verstomming, zondagmiddag namen Kobe Corbanie en Jacob Ondrejka een onthutste Simon Mignolet te grazen met hun kruisraketten. En dan te weten dat Mark van Bommel eigenlijk de neus ophaalt voor afstandsschoten …

L’Union fait la force
Hoezeer de achtervolgers ook proberen tegenspartelen, ook in februari lijkt de koploper niet te ontwrichten. Na een behoorlijk lange studieronde zette Union Saint-Gilloise haar status ook op het veld van KRC Genk in de verf. Bovenal teerde het zoals steeds op een overweldigende ploegprestatie. Op de juiste momenten versmachtten Les Unionistes hun Limburgse tegenstander. De klasse van Cameron Puertas en Mohamed Amoura klaarde vervolgens het klusje. De geel-blauwe stoomtrein blijft zo maar verder denderen. Woensdag krijgt Club Brugge in de halve finales van de beker een nieuwe kans om zand in de machine te strooien.