De 50 figuren van 2023 (20-11): van afscheidnemende Hazard tot ei-zo-na-kampioen

20. Eden Hazard
Afscheid van een genie. Wat iedereen eigenlijk al maandenlang voelde aankomen, maakte Hazard op 10 oktober ook officieel wereldkundig. Zijn schoenen zal hij enkel nog van de haak halen voor benefietwedstrijden of een potje in de tuin met zijn zonen. Daarmee barstte in één klap de discussie rond: heeft het Belgische voetbal haar schitterendste briljant ooit verloren? De ene haalde zijn pensioen aan om nog eens de loftrompet te steken voor het weergaloze talent in zijn genen, de andere merkte op dat Hazard er toch niet alles heeft uitgehaald. Eén ding is zeker: de 126-voudige Rode Duivel is altijd zijn (nonchalante) zelve gebleven. Dat verdient al veel respect in deze wereld.  

19. Ronny Deila
Oh wee als je het Standard-legioen tegen jou gekeerd krijgt. Het vertrek van Deila op Sclessin zette kwaad bloed bij de Luikse aanhang. Voor het eerst in tijden legden De Rouches nog eens een veelbelovend parcours af, maar de Noorse roerganger kon de lokroep vanuit Brugge niet weerstaan. Even daarvoor had Deila de geruchten nochtans van de hand gedaan. Die ‘leugen’ schoot in het verkeerde keelgat, al bleef het bij zijn terugkeer in Luik binnen de perken. Ook bij Club heeft hij overigens al enkele stormen moeten overleven. Pas met de kerstperiode in zicht lijkt Blauw-Zwart eindelijk op het juiste spoor te zitten. De ambitie voor 2024 is zo klaar als een klontje: minstens één trofee pakken.

18. Het reglement
Jaar na jaar neemt de onvrede over de arbitrage toe, met de VAR als uitverkoren schietschijf. Hoewel de scheidsrechters zeker fouten maken (zoals elk levend wezen overigens), valt de schuld vaak bij het reglement te zoeken. De vele handsballen die om onnavolgbare redenen tot een strafschop leiden, zijn daar het beste voorbeeld van. In de recente RSC Anderlecht -  KRC Genk zorgde een andere regel voor hommeles. Stilaan vindt een kat haar jongen niet meer terug in het kluwen van onnatuurlijke, te theoretische voorschriften. 2024 zou wel eens in het teken kunnen staan van de terugkeer naar meer interpretatie.

17. Philippe Clement
Het jaar eindigde met een domper: in zijn eerste Old Firm moest Clement de duimen leggen voor stadsrivaal Celtic FC. Daardoor heeft het geloof in een verlossende titel voor Rangers FC een knauw gekregen. Het herinnerde onze landgenoot er nog eens aan dat 2024 niet helemaal in rozengeur en maneschijn is verlopen. Bij AS Monaco hield hij het nog enigszins lang vol, al slaagde de ploeg er onder zijn bewind nooit écht in om voor de knikkers mee te spelen. In het tussenseizoen maakte Clement geen overhaaste beslissing. De ongebreidelde voetbalpassie die in Glasgow heerst, heeft hem zichtbaar deugd gedaan. En eindigen doen we met een opsteker: die nederlaag tegen Celtic was pas zijn eerste als Rangers-coach!

16. Paul Gheysens vs. Tanja Mintjens
Een Antwerps boksduel beheerste de media. Royal Antwerp FC presenteerde zich voor het eerst aan de Champions League, maar moest dat wel doen in een half afgewerkt stadion. De lege tribune 2 die steevast vol in beeld komt, is een doorn in het oog van fans en bestuur. Paul Gheysens richtte zijn toorn voluit op Tanja Mintjens, de mysterieuze zakenvrouw die haar gronden onder die beruchte tribune weigert te verkopen. Erg volwassen kan je geen van beide partijen noemen: onderhandelingen verliepen quasi uitsluitend via de pers, in de vorm van scherpe sneren richting elkaar. Hopelijk heeft de kerstgedachte voor mildere geesten gezorgd.

15. Emmanuel Gift Orban
Dertig miljoen euro moest hij opbrengen! Het straffe is: na zijn eerste maanden bij KAA Gent leek die prijs zowaar gerechtvaardigd. Vanuit de Noorse tweede klasse beukte Orban de Belgische poort met overweldiging open. De ene hattrick na de andere rolde van zijn voeten, ook in Europa viel de Nigeriaan gewoonweg niet af te stoppen. Op een gegeven moment troefde Orban zelfs de recordcijfers van Erling Braut Haaland af. Verkopen of niet werd het Gentse dilemma. Uiteindelijk bleef de sensatie aan boord, maar in de huidige campagne is de hype toch grotendeels gaan liggen. Hein Vanhaezebrouck probeerde hem dan maar op kenmerkende wijze te prikkelen, al bracht dat nog niet al te veel zoden aan de dijk.

14. Mark van Bommel
Voor eeuwig en drie dagen zal de Nederlander bezongen worden op de Bosuil. Het jaar 2023 mag met recht en rede als meest memorabele bestempeld worden in de dikke geschiedenisboeken van The Great Old. Een historische triple kreeg na een confronterende Champions-League-campagne alsnog een gepast vervolg met de symbolische stuntzege tegen FC Barcelona. Architect van al die pracht en praal is een trainer die steevast nuchter antwoordt, tactische duidelijkheid brengt en af en toe zijn innerlijke ettertje naar boven haalt. Voor Van Bommel is 2023 evenzeer een revanche op zichzelf geweest, na pijnlijke aflopen bij PSV en VFL Wolfsburg.

13. Kevin De Bruyne
Na jaren vruchteloos jagen slaagden KDB en co begin juni dan toch in hun opzet. Eindelijk mocht Manchester City de beker met de grote oren bijzetten. Het kroonstuk op één van de meest indrukwekkende clubtransformaties uit de voetbalhistorie! Uitgerekend een Belg speelde in dat proces een vooraanstaande rol. De Bruyne dirigeerde City in het voorjaar als vanouds naar een prijzenfestival, al was zijn uitvallen in de CL-finale een smet op het succes. Op speeldag 1 van de nieuwe Premier League liep het pas echt mis. Pas op de voorlaatste dag van dit jaar maakte KDB zijn herintrede in de selectie van Pep Guardiola. Zelfs een opwarmbeurt zette het Etihad Stadium al in lichterlaaie.

Ohhhhh Kevin de Bruyne 🗣

pic.twitter.com/YQNkfwnfch

— City Chief (@City_Chief) December 31, 2023

12. Supportersgeweld
De kracht van de twaalfde man viel ook in 2023 jammer genoeg niet altijd positief op te merken. Integendeel, ook de voorbije maanden stonden al te vaak in het teken van rellen en onlusten. Knokpartijen op de parking of vuurpijlen richting het vijandige vak zijn lang geen uitzonderingen meer, helaas. In overleg met Binnenlandse Zaken werden al strengere afspraken gemaakt, maar voorlopig slaan die slechts gedeeltelijk aan. RSC Anderlecht en Standard Luik kwamen al overeen om even geen bezoekende fans meer mee te nemen in onderlinge duels. Doodzonde als dat de richting is die het Belgische voetbal moet uitgaan, maar als er geen andere oplossing gevonden wordt …

11. Wouter Vrancken
Niemand die beter beseft hoe dicht alles bij elkaar ligt in de wereld van de topsport. Na een niet te evenaren rollercoaster achtte Vrancken zijn huzarenstukje compleet: kampioen gespeeld in elke Belgische afdeling! In minuut 93:33 van de laatste wedstrijd van het afgelopen seizoen doorprikte Toby Alderweireld die droom hardhandig. De kans bestaat dat de Genk-trainer er nog steeds nachtmerries door krijgt … Zijn elftal lijkt tot op heden  niet helemaal hersteld van die klap. De patronen op de mat doen geregeld opnieuw naar adem happen, maar Vrancken en co vervallen al te vaak in een klaagzang over scheidsrechters en andere externe factoren. Het schenkt hen meteen het ideale goede voornemen voor het nieuwe jaar.