Hazard in tien uitspraken: één hamburger vergalde het feesje niet, records bijzaak

1. “Toen ik twee jaar was, zag ik mijn vader voetballen. Ik wilde zoals hem worden.”

Vader Thierry gaf de liefde voor het voetbal met de paplepel mee, ook al kwam hij zelf eerder op bescheiden niveau in actie. Ook Thorgan, Kylian en Ethan kunnen tegen een balletje trappen, maar zij zullen allen grif toegeven wie de meest getalenteerde is/was. Eden natuurlijk! Ook al dacht die daar zelf anders over ...

2. “Het was een domme actie van mij, dat hele incident met de hamburger. We kunnen er trouwens nog steeds om lachen. Het maakte me wel een legende bij de nationale ploeg.”

Dat Hazard doodleuk een hamburger ging eten nadat Georges Leekens hem tegen Turkije naar de kant haalde, is nieuws dat internationaal gretig werd opgepikt. De hoofdrolspeler zelf kon er de lol wel van inzien. Toen hij enkele jaren later tegenover Leekens kwam te staan (toen als bondscoach van Tunesië), stelde hij hem voor om samen een hamburger te gaan delen.

3. “Ik heb altijd een voorkeur gehad voor nummer tien omdat ik gek was van Zidane. Hij was mijn rolmodel.”

Op piepjonge leeftijd slaat Hazard gensters in dienst van Lille OSC, mét Zidane in het achterhoofd. De Franse legende is zijn idool. Wat een eer moet het niet geweest zijn dat uitgerekend diezelfde Zidane hem als tiener al een grootse toekomst voorspelt. 

4. “Ik zeg niet dat ik graag geschopt wordt, maar daardoor voel ik dat ik in de wedstrijd zit. Dat motiveert me.”

Jarenlang zou de dribbelkont onhoudbaar voorbij tegenstanders flitsen, bij Lille, Chelsea of de Rode Duivels. Die onbehouwen verdedigers zagen vaak slechts één mogelijkheid om hem af te stoppen: de (tere) enkels betokkelen. Erg zuur dat net goeie vriend Thomas Meunier de schop te veel uitdeelde.

5. “Het leven gaat voort.”

1 juli 2016. Het land is in collectieve rouw na de dramatische uitschakeling van de Rode Duivels tegen Wales. Hazard verwerkt dat trauma op geheel eigen wijze. In zijn interview meteen na de noodlottige kwartfinale reageert hij opvallend flegmatiek. Er komen nog kansen genoeg, luidt zijn boodschap.

6. “Waar is da feesje?!”

Alsof Hazard in 2016 al vooruitwees naar het WK in Rusland. Op dat toernooi haalt de Belgische superster waarschijnlijk zijn beste niveau ooit. Zelfs de wereldvermaarde Seleçao krijgt hem niet van de bal gezet. Bij terugkeer in Brussel haalt Hazard zijn schaarse woordjes Nederlands boven. De volgestroomde Grote Markt ontploft!

7. “Als je me vraagt om te kiezen tussen het voetbal en mijn familie, dan is dat geen keuze. Dan kies ik voor mijn familie. Zoals iedereen.”

Hazard is een familieman, dat liedje vormt de rode draad doorheen zijn loopbaan. Trainen doet de geweldenaar niet al te graag, maar thuis rustig rondhangen met zijn echtgenote en kinderen wel. Tot frustratie van sommigen, die hem nét dat tikkeltje extra uit zijn gigantische potentieel willen zien persen.

8. “Ik ben niet op jacht naar records, zoals sommige andere spelers. Als ik vijftien tot twintig doelpunten per seizoen maak, ben ik gelukkig.”

Nog een bewijs van Hazards ietwat bijzonder sportmentaliteit. De lat hoeft niet altijd hoger gelegd te worden. In ieder geval leefde de aanvaller naar zijn eigen filosofie, want bij Chelsea was hij haast jaarlijks goed voor een vijftiental treffers. De druk die vedetten als Lionel Messi en Cristiano Ronaldo zichzelf opleggen, daar blijft Hazard liefst zo ver mogelijk van weg.

9. “Ik herhaal mijn woorden over PSG: een grote club, maar een minderwaardige competitie. Ik heb geen zin om er terug te keren omdat ik er alles al gewonnen heb.”

Jarenlang trokken de Parijzenaars aan zijn mouw. Zelfs zakken vol met oliedollars konden hem niet over de streep trekken. Messi, Neymar, Kylian Mbappé ... Het Parc des Princes is verwend geweest doorheen de jaren, maar attractie-Hazard zette er nooit zijn bagage neer.

10. “Ik ga niet zeggen dat we met elkaar praten, want dat doen we niet.”

Helaas, ook het afscheid in mineur kan niet ontbreken. In zijn laatste jaren verkommerde Hazard op de bank van Real Madrid. Fit of niet, trainer Carlo Ancelotti moest eigenlijk niet al te veel van hem weten. Of dat omgekeerd ook zo was, zal nooit geweten zijn, want de minzame Hazard heeft altijd boven polemieken gestaan. En maar goed ook!