Rits van Club Brugge naar Anderlecht: Acht spelers gingen hem al voor

Gerhard Mair (1965 én 1969)
We beginnen meteen met een curieus geval, want Mair is de enige speler die twee keer overstapte van Club Brugge naar Anderlecht. In 1965 werd hij door Club uitgeleend aan Anderlecht, terwijl paars-wit hem in 1969 definitief overnam.

Echt baanbrekend was deze transfer beide keren niet, want Mair was een reservekeeper die nauwelijks speelde voor Club én voor Anderlecht. Bij Club verzamelde hij negen wedstrijden, terwijl de teller bij Anderlecht op acht bleef staan. Mair zette in 1973 een punt achter zijn voetbalcarrière en overleed in 2004 op 61-jarige leeftijd.

Robbie Rensenbrink (1971)
Van een nobele onbekende gaan we meteen naar een icoon in het Belgische (en Nederlandse) voetbal. Toen Constant Vanden Stock het bestuur van Club Brugge verliet voor dat van Anderlecht, wilde hij Rensenbrink heel graag meenemen. Club ging overstag, maar kreeg wel Wilfried Puis en Johnny Velkeneers in de plaats.

Rensenbrink speelde uiteindelijk negen jaar voor Anderlecht en was er een echte publiekslieveling. Hij won er vier bekers, twee landstitels en zelfs twee keer de Europacup II. Zo is hij veruit één van de meest succesvolle spelers die deze overstap waagden. Rensenbrink overleed in 2020 aan een spierziekte.

Erwin Vandendaele (1974)
Het vertrek van deze centrale verdediger had veel met coach Ernst Happel te maken. Het duo kwam absoluut niet met elkaar overeen, zodat Vandendaele na liefst tien jaar voor de rivaal koos. Anderlecht betaalde tien miljoen Belgische frank voor Vandendaele, een voor die tijd stevige transfersom.

Vandendaele won uiteindelijk twee bekers en een Europacup II met Anderlecht, maar kampioen werd hij er nooit. Drie jaar later koos hij voor een overstap naar Stade Reims. In de nadagen van zijn carrière passerde hij nog langs KAA Gent en Union.

Marc Degryse (1989)
Een transfer die heel wat stof deed opwaaien, want Degryse was een bijzonder populaire speler bij Club. Uiteindelijk liep er een bod van maar liefst negentig miljoen frank binnen voor de Rode Duivel. Hij luidde een succesperiode in, want in zijn zes jaar bij Anderlecht won hij vier keer de landstitel.

Degryse beleefde nog korte buitenlandse avonturen bij Sheffield Wednesday en PSV. In België speelde hij nog voor KAA Gent en Beerschot, waar hij zijn carrière afsloot. Ondanks de boze reacties bij zijn vertrek klopte Club na zijn voetbalcarrière toch aan bij Degryse. Hij ging er nog als technisch directeur aan de slag, maar dat werd niet meteen een succes. 

Lorenzo Staelens (1998)
Zijn overstap leverde hem de weinig flatterende bijnaam 'laffe Lorre' op. De transfer kwam ook wel uit het niets. Club Brugge wilde de 34-jarige Staelens maar één jaar bijgeven, Anderlecht bood er twee. Staelens koos eieren voor zijn geld, maar verloor wel heel wat fans.

Staelens bewees bij Anderlecht vooral dat Club ongelijk had om hem geen twee jaar te geven. Hij won er nog de Gouden Schoen en sloot in 2000 zijn Belgische carrière af met een landstitel, de vijfde uit zijn carrière. Zijn allerlaatste seizoen bij het Japanse Oita Trinita was niet meer dan een voetnoot.

Elos Elonga-Ekakia (1999)
Deze Congolese international maakte furore bij Sporting Lokeren en dwong zo een transfer naar Club Brugge af. Onder Eric Gerets was hij echter voornamelijk een invaller. Hij scoorde in zijn seizoen bij Club amper twee competitiedoelpunten.

Ekakia moest dan ook niet lang nadenken over een voorstel van Anderlecht, maar kampte daar al te vaak met blessures. Na een zwaar verkeersongeluk in 2001 haalde hij nooit meer zijn beste niveau. Getuige daarvan zijn volgende clubs: Francs Borains, SC Grimbergen en SK Lochristi. 

Aleksandar Ilić (2000)
Net als zijn voormalige ploegmaat Staelens vertrok Ilic transfervrij bij Club Brugge. Aimé Anthuenis wilde absoluut nog een linksvoetige verdediger en zette Ilic bovenaan het lijstje. Dat zorgde voor onrust binnen de kleedkamer van Club, waar Ilic nog nauwelijks in actie kwam.

Ilic pakte nog een titel bij Anderlecht, maar speelde in zijn laatste seizoen nauwelijks en vertrok naar Vitesse. Hij sloot af met een onsuccesvol avontuur bij FC Brussels. Nu komt hij overigens aan de kost als bondscoach van Libanon. 

Ronald Vargas (2011)
De smaakmaker van Club Brugge werd binnengehaald als opvolger voor Mbark Boussoufa, al werden er vragen gesteld bij zijn blessuregeschiedenis. Die vragen bleken ook terecht. In drie seizoenen speelde hij door knieproblemen amper 25 wedstrijden voor Anderlecht, dat zich de investering van 2,5 miljoen euro snel beklaagde.

Vargas maakte zich nog extra onpopulair bij Club door te dreigen met de Wet van '78, die spelers toelaat om hun contract af te kopen om zo een transfer af te dwingen. Zijn mislukte passage zorgde dan ook voor leedvermaak. Vargas speelde later nog in Turkije, Griekenland en Australië, maar sloot af met anonieme passages bij KV Oostende en Deinze.  

Noot: Percy Tau tellen we hier niet mee. Hij werd door Brighton achtereenvolgens uitgeleend aan Club Brugge en Anderlecht, maar was nooit eigendom van één van beide clubs.