Vierde generatie Vermant bij Club Brugge is uniek

Vierde generatie Vermant bij Club Brugge, unieke bloedlijn in het wereldvoetbal

19 maart 2023 om 14:09
Laatste update: 19 maart 2023 om 14:09
1

Deze week voegde Club Brugge een nieuwe jongeling aan het A-elftal toe. Niet zomaar eentje, want Romeo Vermant beschikt qua genen alvast over alle troeven om het te maken in het profvoetbal. Zijn familiegeschiedenis is namelijk doorweven met blauw-en-zwarte draadjes. Een uniek verhaal in het wereldwijde voetbal, vogelde VoetbalPrimeur.be uit!

Woensdag 15 maart 2023 zal ongetwijfeld één van de mooiere dagen uit het leven van Romeo Vermant blijven, ondanks zijn nog prille leeftijd. Op zijn negentiende werd de creatieve middenvelder toegevoegd aan de A-kern van Club Brugge. Als een gehele verrassing kwam dat nieuws niet. Bij Club NXT behoort Vermant immers wekelijks tot de uitblinkers in de Challenger Pro League. Niet meer dan de logische vervolgstap, met andere woorden.

Die logica spruit niet enkel voort uit zijn talent, maar eveneens uit zijn … stamboom! De jonge Romeo is immers de vierde telg uit zijn familiegeslacht die de kleuren van Blauw-Zwart mag verdedigen. Vader Sven behoeft weinig introductie. Met meer dan driehonderd wedstrijden op zijn Brugse teller mag de gewezen Rode Duivel zich zelfs een ronkende naam uit de clubgeschiedenis noemen. Als Romeo ook maar in de buurt komt van de balans van zijn papa, zal zijn loopbaan meer dan geslaagd zijn.

De Brugse link loopt echter verder terug. De grootvader van Romeo, Eric Van Vyve, droeg eveneens het shirt van Club. Dat gebeurde weliswaar amper … één keer. Eric is (zoals zijn achternaam al doet vermoeden) overigens niet de vader van Sven. Die huwde wél met zijn dochter Stefanie, die in 1996 overigens werd verkozen tot Miss Belgian Beauty. Ondanks zijn beperkte bijdrage viel ook de appel bij de Van Vyve’s niet ver van de boom. De vader van Eric, Marcel, drukte in de jaren ’30 namelijk wel stevig zijn stempel op de historie van ‘FC Brugeois’, zoals de club toen heette. Na jarenlang als sterkhouder opgedraafd te hebben vervulde Marcel later nog de rol van conciërge op De Klokke.

Om een lang familieverhaal kort te maken: als Romeo in de (nabije) toekomst zijn debuut mag vieren als A-speler van Club Brugge, is hij daarmee al de vierde Van Vyve/Vermant. Bijna honderd jaar na het debuut van overgrootvader Marcel zou dat een regelrecht unicum zijn. Een viergeslacht dat bij dezelfde club aan de bak komt, het is een absolute curiositeit. Bij ons weten bestaat er zelfs geen enkel gelijkaardig geval. Nochtans heeft de nationale en internationale voetbalwereld in de loop der decennia verschillende bekende voetbalfamilies mogen aanschouwen.

 

Zo vader, zo zoon
Voetbalvaders die hun genen doorgeven aan zoonlief, die vervolgens zelf een carrière uitbouwt als profvoetballer: zulke voorbeelden zijn er legio. In eigen land alleen al komen spontaan iconische duo’s als Jan en Gert Verheyen of Erwin en Kevin Vandenbergh naar boven. Ook nu nog lopen er Belgische profs rond die het talent van hun vader geërfd hebben. Denk bijvoorbeeld maar aan Romelu Lukaku, Dylan Mbayo, Obbi Oulare of Hans Vanaken. Sommigen overstegen de prestaties van hun vader (ruimschoots), anderen moeten nederig het hoofd buigen en hier en daar worden er pittigere discussies gevoerd aan de kerstdis. Wél een opvallende constante: de zoon voetbalt vaak op (min of meer) dezelfde positie als de vader.

Uiteraard is voetbal ook buiten onze landsgrenzen erg vaak een familie-aangelegenheid. Zelfs onder ontegensprekelijke wereldvedetten is de vader-zoon-relatie soms niet ver te zoeken. Een viergeslacht zoals bij de Vermants, dat is zoals gezegd ongezien. Daarentegen bestaan er van driegeslachten enkele illustere voorbeelden. Drievoudige generaties aan topvoetballers, die in tegenstelling tot de Vermant-tak echter niet altijd bij dezelfde club aan de slag gingen. Van IJsland tot Brazilië: een familiale trip doorheen de wereld, maar niemand die in de buurt komt van de dynastie Van Vyve/Vermant!

Alonso
De linkspoot rondde vorige zomer nog een fraaie transfer af van Chelsea FC naar FC Barcelona. Daarmee trad hij in de voetsporen van zijn vader, die onder de roepnaam ‘Marcos’ uitblonk in Camp Nou tijdens de jaren ’80. Best opvallend, aangezien de oudste van het trio, Marquitos, de kleuren verdedigde van … aartsrivaal Real Madrid. Overigens doorliepen zowel Marcos als Marco ook eventjes de jeugdreeksen van De Koninklijke.

Forlan
Blonde Diego met de lange manen is zo’n figuur dat bij voetballiefhebbers voor eeuwig en drie dagen op het netvlies gebrand zal blijven staan. Bij meerdere clubs én voor het vaderland groeide de spits uit tot een cultfiguur. Papa Pablo en bompa Juan Carlos Corazzo zouden trots op hem zijn. Elk van hen is op zijn manier een legende uit het Uruguayaanse voetbal, met meerdere deelnames aan wereldbekers bijvoorbeeld, al schopten de voorvaderen van Diego het nooit tot in Europa.

Gudjohnsen
De oudste van de bende, Arnor, kennen wij maar al te goed. Bij (wijlen) Sporting Lokeren en RSC Anderlecht was hij jarenlang een gevreesde aanvaller. Hoewel dat in de hoogdagen van het Belgische voetbal was, spant zoon Eidur de IJslandse kroon. Als oud-speler van onder meer FC Barcelona en Chelsea FC spreekt zijn palmares boekdelen. Hun onderlinge wissel bij een wedstrijd voor het nationale elftal staat nog steeds in de recordboeken. Ook Eidurs nageslacht Sveinn Aron probeert zijn brood te verdienen bij de profs. Bij La Spezia wist hij niet door te breken, tegenwoordig in Zweden (Elfsborg) lukt dat met mondjesmaat. Niet toevallig acteert ook Sveinn Aron in de voorhoede, al is zijn neus voor doelpunten minder ontwikkeld.

Hernandez
Wanneer de bijnaam vertrouwder in de oren klinkt dan de echte voornaam, is dat vaak een gunstig teken. Javier ‘Chicharito’ heeft zichzelf letterlijk een naam bij elkaar gevoetbald, als welbekende gast op wereldbekers en duiveltje-uit-een-doosje bij onder meer Manchester United. Ook vader en grootvader verdedigden het Mexicaanse shirt met trots. Javier Hernandez Gutierrez trad aan op het WK ’86 en ontmoette daar onder meer de Rode Duivels. Voor het hoogtepunt uit de loopbaan van Tomas Balcazar moeten we al terug naar het WK ’54, in Zwitserland.

Koeman
Er zijn geen genetische onderzoeken nodig om vast te stellen dat voetbal in het DNA van deze familie ingebakken zit. De oudste telg der Koemans, Martin, was jarenlang een meubelstuk bij FC Groningen en mag zich eenmalig Oranje-international noemen. Niet slecht, al zijn zijn kinderen andere koek. Erwin kennen we uiteraard van KV Mechelen en PSV, terwijl Ronald openbloeide tot een wereldtopper. Zowat alles wat er te winnen viel, sleepte de man met de puntgave traptechniek ook in de wacht. Nu tracht ook Ronald Jr. aan de weg te timmeren, meer bepaald als 27-jarige vaste doelman bij Telstar in de Nederlandse tweede klasse.

van Bommel
Anno 2023 probeert Mark Royal Antwerp FC naar glorie te loodsen, maar buiten België is de Nederlander uiteraard vooral bekend dankzij zijn rijk gestoffeerde cv. Barça, Bayern München, AC Milan … Gewoonweg wauw. Als klap op de vuurpijl is hij ook nog eens de schoonzoon van Bert van Marwijk, oud-bondscoach en zelf international geweest. Die kruisbestuiving heeft ook de volgende generatie aangestookt. Thomas van Bommel is een 21-jarige snaak die bij MVV knokt voor een basisplaats.

Weiss
Het lijkt een lang vervlogen traditie, van vader op (oudste) zoon dezelfde voornaam doorgeven. Bij het voetbalgeslacht Weiss is die traditie nog in ere gehouden. De Vladimir die wij het best kennen, zit na een doortocht door half Europa én het Midden-Oosten nu al verschillende jaren bij Slovan Bratislava. Daar zwaait overigens … zijn vader de plak als trainer. Ook de tweede en de derde Vladimir hebben een heleboel interlands achter hun naam staan, al heette hun land in opa’s tijd nog Tsjechoslowakije.

Maldini
Voor de laatste twee families laten we de alfabetische volgorde even (wijselijk) varen. De naam ‘Maldini’ klinkt in Italië nog steeds zo luid als een klok. Cesare en Paolo werkten zich allebei op tot iconische verdedigers bij AC Milan, met een uitpuilende prijzenkast als beste bewijsstuk. Zo mocht Paolo maar liefst vijf keer (!) de Beker met de Grote Oren de lucht in steken. De twee zonen van Paolo erfden dat talent slechts in beperkte mate. Christian is momenteel actief in de Serie C. Daniel debuteerde bij Milan, maar vertoeft sinds dit seizoen bij La Spezia. Daar vertolkt hij de rol van Supersub, met twee Serie-A-doelpunten tot dusver. Oh ja, in tegenstelling tot de rest van zijn roemrijke familie voetbalt Daniel niet als verdediger, maar als aanvaller.

Pelé
Safe the best for last, in alle opzichten! Ook bij grootheid Pelé, vorig jaar jammerlijk overleden, viel de voetbal niet ver van het doel. Net al de Vermants leverde zijn familielijn een viergeslacht af: zijn eigen vader Dondinho, zijn zonen Edinho (ooit doelman bij Santos) en Joshua en zijn kleinzoon Octavio Felinto. Die probeerde het bij topclubs in de jeugd, maar stopte door veelvuldig blessureleed nog voor zijn twintigste als voetballer. Joshua kende overigens een Belgische link: zowat een jaar geleden was hij als toekomstig fysio op stage bij … Union Saint-Gilloise! De wereld is klein, vraag dat maar aan de Vermants.