De herfstbalans: Club Brugge kan zich niet veroorloven enkel Europees te focussen

Positie na de heenronde: 4e plaats met 33 punten
Doelpuntensaldo: 34 voor, 20 tegen
Topschutter(s): Ferran Jutglá (7)
Assistenkoning: Ferran Jutglá en Kamal Sowah (4)
Aantal clean sheets: 6

In een notendop
Geen club in België die het belang van de Play-Offs beter inschat dan de regerende landskampioen. De voorbije seizoenen heeft Club Brugge de gewoonte gekweekt om haar blik voor Nieuwjaar hoofdzakelijk op het Europese verhaal te richten, om vanaf de terugronde (eventuele) schade te herstellen. Vraag dat maar aan Union Saint-Gilloise, dat daardoor haar sprookje uit elkaar zag spatten … Dreigt Blauw-Zwart haar hand deze keer echter niet overspeeld te hebben?

Overwinteren in de Champions League, dat is uiteraard ongelooflijk knap, maar inmiddels bedraagt de achterstand op die overrompelende koploper, KRC Genk, wel al dertien punten. Dat is het equivalent van meer dan twee zeges in de Champions Play-Off. Al te vaak lieten de bij wijlen slappe troepen van Carl Hoefkens zich gemakkelijk punten ontnemen. Bijkomend signaal dat tot nadenken stemt: in zowat alle topwedstrijden kon de tegenstand (Anderlecht, Antwerp, Genk, Gent, Standard, Union) haar voet vaak naast of voorbij Club zetten, meer dan de vorige jaren.

Hoogtepunt
4-0-zege in de stadsderby tegen Cercle (en de historische CL-campagne, uiteraard)

Dieptepunt
2-0-nederlaag op bezoek bij rivaal KAA Gent

Wat loopt er al goed?
Over de individuele klasse bij Club bestaat niet de minste twijfel. Het aantal spelers dat een wedstrijd met een flits kan beslissen, valt niet op één hand te tellen, waardoor de West-Vlamingen zelfs met hun huidige achterstand een grote titelkandidaat blijven. In uiterste nood beschikken ze onder de dwarsligger dan ook nog eens over een absolute wereldtopper. Bovendien mag niet vergeten worden dat met Tajon Buchanan, Noa Lang en Clinton Mata liefst drie ontegensprekelijke sterkhouders geremd werden door blessureleed. Als zij de selectie van Hoefkens vanaf januari opnieuw op volle sterkte vervoegen, beloven Genk en co er nog een vette kluif te hebben.

Wat moet beter?
Eerst en vooral: de concentratie, de gedrevenheid, kortom de goesting om er ook in de vaderlandse competitie iets van te maken. Dat je jezelf vier dagen na een verplaatsing naar het Wanda Metropolitano niet ten volle kan opladen voor een avondje Seraing, dat is geen schande. Maar in het hol van rivalen als Anderlecht, Gent of Standard? De voorbije seizoenen had Club de goede gewoonte om in de belangrijkste ontmoetingen de puntjes eens op de ‘i’ te zetten, ook in de heenronde al. Dat is nu niet gelukt. Als Blauw-Zwart echt is uitgegroeid tot ‘het Bayern van België’, zoals vaak beweerd en/of gevreesd wordt, zal het die status na het WK toch nog eens in de verf moeten zetten.

Verder blijft de positie van de trainer nog geen verworven recht. Jazeker, na fikse twijfels in de zomermaanden heeft Hoefkens de criticasters op straffe wijze lik op stuk gegeven. Hoe stoïcijns hij op het kampioenenbal ook mocht ogen, zijn stoel staat echter nog niet honderd procent verankerd in de Brugse poldergrond. Niet meer dan logisch voor een beginnende hoofdcoach, laat dat duidelijk zijn. Vanaf de herstart zijn de excuses evenwel opgebruikt. Dan moet Hoefkens zijn elftal in elk duel tot het uiterste drijven, op zowel tactisch als mentaal vlak. Het tweeluik tegen SL Benfica is in dat opzicht een tweesnijdend zwaard. Naar de waanzinnige standaarden van een achtste finale in de CL zijn de Portugezen een eerder haalbare kaart, maar zal die ongetwijfeld epische strijd (plus eventuele kwalificatie) Club niet verder achterop slaan in eigen land?