CL-rapport van Club: Mignolet en spitsenduo buiten categorie, verrassende buizen

Uitmuntend! 📝
Je kan er gewoonweg niet omheen: vijf keer op zes de nul gehouden in de Champions League, dat zijn cijfers van een absolute grootmacht. In de eerste plaats vallen de vele complimenten Simon Mignolet te beurt. De Limburger haalde in deze groepsronde misschien wel zijn allerbeste niveau ooit, met als uitschieter de partij in Madrid, waar hij de sterren van Atlético enkele keren tot wanhoop dreef. Werkelijk elke Bruggeling met een hoed in huis heeft die inmiddels al (meermaals) afgenomen voor de mirakels van Big Si.

Toch zou het de waarheid oneer aandoen om de Brugse hoogconjunctuur enkel toe te schrijven aan uitstekend keeperswerk. Ook het spitsenduo Ferran Jutglá – Kamal Sowah presteerde op ongekende hoogten. Een Spanjaard zonder al te veel profervaring gekoppeld aan een jongen die eigenlijk al afgeschreven leek, het bewijst nog maar eens dat voetbalsprookjes wel degelijk bestaan. Jutglá maakte twee doelpunten, gaf twee assists én sleepte twee keer de trofee voor ‘Man van de Match’ in de wacht, terwijl Sowah week in week uit onnoemelijk veel kilometers maalde, ook in verdedigend opzicht. Respect!

Helemaal straf was de ontbolstering van de amper negentienjarige Abakar Sylla. Vanuit het niets schopte de Ivoriaan het tot een uitblinker op het allerhoogste niveau. Met zijn krachtige lijf en rust aan de bal ligt er een prachtige toekomst in het verschiet. Een strook hoger op het veld spreidde Raphael Onyedika meermaals dezelfde troefkaarten tentoon. Om met de grote jongens mee te spelen in de Champions League, is de balans behouden op het middenveld onontbeerlijk. Zomeraanwinst Onyedika bewees uit het juiste hout gesneden te zijn. Nu al is de 21-jarige Nigeriaan zijn aankoopprijs van tien miljoen euro waard. Als na deze campagne één vaststelling als een paal boven water staat, is het dat er zeker nog een doorverkoopmarge in hem zit …

Wie tot slot een laatste kus van de leraar verdient, is Carl Hoefkens. Ook zijn verhaal toont aan hoe snel het kan keren in de voetballerij. In het seizoensbegin rezen de twijfels al snel de pan uit, maar na de kanonstart op het kampioenenbal verdwenen die als sneeuw voor de zon. De immer stoïcijnse Hoefkens maakte meteen naam voor zichzelf. Niet alleen vanwege zijn koele/coole houding naast de lijn, maar evenzeer door lastige knopen vol overtuiging door te hakken. Vedetten als Dedryck Boyata, Noa Lang en Roman Yaremchuk zomaar naast de ploeg houden, het getuigt van een ijzeren ruggengraat.

Goed gewerkt 📝
We hameren op dezelfde nagel: Mignolet was het kroonstuk op een defensie die erg stevig op haar benen stond. Brandon Mechele en Denis Odoi waren daarvan de grootste uitschieters. De vooraf gevreesde afwezigheid van Clinton Mata vingen zij meesterlijk op. Enkel de off-day tegen Porto (0-4) verklaart waarom dat duo niet helemaal in de bovenste schuif beland is. De manier waarop Mechele zich amper een week later al herpakte in Leverkusen, bewijst dat Club ook mentaal stappen vooruit heeft gezet. Ook Bjorn Meijer mag overigens niet vergeten worden. De Nederlandse nieuwkomer was net dat tikkeltje minder opvallend, maar pikte de kwaliteit van zijn ploeggenoten moeiteloos op.

De successen van Club vallen eveneens te danken aan de sterkte van het centrale middenveld. Onyedika domineerde vanuit de as, maar met Casper Nielsen en Hans Vanaken kende hij twee zeer betrouwbare luitenanten aan zijn zijde. De ex-speler van Union Saint-Gilloise laat wekelijks zien waarom Blauw-Zwart er goed aan gedaan heeft om hem in huis te halen. Zich te pletter lopen, constant druk naar voren zetten, op de juiste momenten infiltreren en af en toe dreigen uit de tweede lijn: met Nielsen ben je nooit klaar. Hij zette de kroon op zijn (voorlopige) campagne met de onderscheiding voor ‘Man van de Match’ in Leverkusen.

Over Vanaken vallen stilaan geen geheimen meer te delen. Ook nu weer was de tweevoudige Gouden Schoen van onschatbaar belang met zijn balvastheid en spelinzicht. Op statistiekenvlak mag het dan wel stil gebleven zijn, Vanaken blijft de allereerste op het wedstrijdblad van Hoefkens. Na al die jaren is dat nog steeds een gegeven om trots op te zijn. Een groot contrast met Antonio Nusa, voor wie het eigenlijk nog allemaal moet beginnen. De tiener liet in september en oktober alvast zijn ongelooflijke potentieel bewonderen. Zijn razendsnelle beentjes en puike afwerking in Porto wijzen op een achttienkaraats goudhaantje.

Aanvaardbaar 📝
Een Rode Duivel met Bundesliga-ervaring, met die stempel kwam Boyata toch met de nodige verwachtingen binnen op Jan Breydel. Tot op heden heeft hij die nog niet kunnen inlossen. Pas de laatste weken kan de mandekker rekenen op wat meer speeltijd. Tegen STVV ontpopte hij zich nog tot de schlemiel, maar in Leverkusen bleef Boyata wel eenvoudig overeind. Jongens als Eder Balanta en Eduard Sobol werden dan weer het slachtoffer van de verhoogde concurrentie in de Brugse kern. De voorbije jaren waren zij nog vaste waarden, nu zijn ze naar het tweede plan verdreven.

Het gezicht van Club Brugge anno 2022 wordt mede vorm gegeven door de flankentandem Tajon Buchanan – Andreas Skov Olsen. Bij beide raspaardjes spat het talent ervan af, al stichtten de gensters minder vuur in de Champions League dan misschien vooraf verhoopt. Voor hun discipline in het meeverdedigen verdienen zij absoluut een pluim, maar die extra vonk in aanvallend opzicht bleef net te vaak achterwege. Gelukkig volgen er na Nieuwjaar nog twee topaffiches om hun kunnen in de verf te zetten.

Ondermaats 📝
Ook in de allermooiste serenade klinkt wel eens een valse noot. Bij de bekendmaking van de loting had menig waarnemer ongetwijfeld een grotere inbreng verwacht van het theoretische koningskoppel Lang – Yaremchuk. Toegegeven, de Nederlander sukkelde even met blessureleed. Sinds zijn terugkeer komt hij echter minder vlot aan speelminuten dan verwacht. Tweede viool spelen lijkt mentaal niet altijd even gemakkelijk. Eigenlijk gaat diezelfde analyse op voor Yaremchuk. Met een prijskaartje van zestien miljoen euro is de aanwinst de duurste vogel ooit in Brugge, maar dat bedrag heeft hij nog niet gerechtvaardigd. Ook in de Champions League kon Yaremchuk zijn elftal nooit op sleeptouw nemen.

Nog zo’n aanvallende zomerversterking die door de mand valt: Cyle Larin. In Turkije was de gewezen Essevee’er nochtans uitstekend bij schot. Bij Club wil het voorlopig niet lukken. Een povere invalbeurt van elf minuten in Leverkusen was de gulle ‘beloning’ voor zijn onzichtbare campagne. Als laatste krijgt Clinton Mata hier een eervolle vermelding. Laat ons duidelijk zijn: het etiket ‘ondermaats’ past hoegenaamd niet bij zijn prestaties! De krachtpatser vormt normaal gezien een achterlijn op zichzelf, maar werd gefnuikt door blessureleed. Hopelijk laat de pechduivel hem vanaf nu ongemoeid.

Blijven zitten 📝
Een zware buis na zo’n historische prachtcampagne, nee toch?!