De woestijn roept : VP’s barometer wikt en weegt Duivelse WK-kanshebbers

Nog exact 26 dagen staan er op de teller voor Roberto Martinez om enkele hardnekkige knopen door te hakken. Ten laatste op vrijdag 13 november moet de bondscoach zijn 26 gegadigden immers formele doorsturen naar de FIFA. Vanzelfsprekend mogen een heleboel Duivels nu al op beide oren slapen, maar meer dan op de voorbije toernooien heerst er twijfel over de laatste plekjes. VoetbalPrimeur.be wikt en weegt de kansen en komt finaal met haar 26-koppige selectie.

Snikheet 🔥🔥🔥
Met twaalf zijn ze, de spelers waar VP.be gif op durft in te nemen dat ze midden november op het vliegtuig naar Qatar zitten, op inmenging van de pechduivel na uiteraard. Gezien hun huidige status én fitheid kan bij Toby Alderweireld, Yannick Carrasco, Timothy Castagne, Kevin De Bruyne, Thorgan Hazard, Thomas Meunier, Youri Tielemans, Jan Vertonghen en Axel Witsel werkelijk geen enkele kanttekening geplaatst worden. Het merendeel van hen zal ook kunnen rekenen op een heleboel speelminuten van Martinez, ook al verkeren ze niet noodzakelijk in bloedvorm.

Sta ons toe daar nog een drietal aan toe te voegen dat momenteel wél de allerhoogste toppen scheert. De mirakelen van Simon Mignolet zijn intussen al uitvoerig bewierookt, maar lijken voorlopig nog niet eindig. Zelfs het machtige Atlético Madrid beet haar tanden stuk op San Simon. In de Premier League slaat Leandro Trossard dan weer wekelijks gensters. En zelfs Michy Batshuayi, toch op de dool de voorbije jaren, spuwt opnieuw vuur. Bij Fenerbahçe zit hij aan een gemiddelde van één doelpunt per 57 minuten. Zo’n doelgerichtheid komt op een eindtoernooi uitstekend van pas.

Warm 🔥🔥
Twaalf zitjes zijn ingenomen, veertien zijn er nog op zoek naar een passagier. In ‘normale omstandigheden’ zouden Thibaut Courtois, Eden Hazard en Romelu Lukaku hun ticketje businessclass al láng beet hebben, want zij vormen nog steeds de ruggengraat van de allerbeste Duivels. Jammer genoeg is elk van hen momenteel op de sukkel. Nu ja, ‘momenteel’ … Bij Hazard is de ingang van het sukkelstraatje ver uit het zicht verdwenen. Een selectie? Absoluut! Maar een basisplek? Eerlijk gezegd kan enkel de goodwill van Martinez die nog rechtvaardigen.

De verdiensten van Koen Casteels, Dries Mertens en Hans Vanaken bij de nationale ploeg vallen misschien net wat lager in te schatten, maar ook dat trio hoeft zich in principe geen zorgen te maken. Zij horen inmiddels bij de meubelstukken van deze generatie. Voor enkele jonge veulens geldt dat niet, maar zij kunnen op hun beurt teren op hun stormachtige ontwikkeling. Zo excelleerden Charles De Ketelaere en Loïs Openda vorig seizoen in de Lage Landen. Hoewel hun overstap naar een topcompetitie niet zonder slag of stoot verloopt,lijkt hun talent een welgekomen versterking voor Martinez.

En dan is er nog Amadou Onana, misschien wel de Belgische naam die dezer dagen het vaakst over de tongen gaat! Met een prijskaartje van zo’n 40 miljoen euro rond de nek kwam de krachtige middenvelder met zware verwachtingen toe bij Everton FC, maar van stress is hoegenaamd geen sprake. Integendeel, Onana domineert nu al over de Engelse velden. Velen zien voor hem al een soort van Fellaini-rol weggelegd en schreeuwen simpelweg om een basisplaats. Ondanks slechts 119 minuten bij de Duivels zou een eventuele niet-selectie dan ook een schokgolf veroorzaken.

Lauw 🔥
In het lauwe bad begint het knokken om de resterende plaatsjes pas écht. Vooral achterin ligt er iets te rapen. Dat enkel (de op leeftijd zijnde) Alderweireld en Vertonghen zekerheden zijn in het hart van de defensie, zegt ergens iets over de zwakte van ons elftal. Of is er net te veel concurrentie om in hun schaduw mee te gaan? Met Zeno Debast, Jason Denayer, Leander Dendoncker, Wout Faes én Arthur Theate liggen een half dozijn jongere verdedigers met elkaar in de weegschaal. Een keuze voor elk van hen valt ergens wel te verdedigen …

Het zuivere talent van Debast staat buiten kijf. Vooral aan de bal laat de tiener dat geregeld bewonderen bij RSC Anderlecht. Denayer en Dendoncker beschikken daarentegen over meer ervaring, maar de eerste maakte een merkwaardig(e) (slechte) clubkeuze en de tweede komt bij Aston Villa weinig in het stuk voor. Dat is niét zo in het geval van Faes. In zijn wittebroodsweken bij Leicester City, nochtans een laagvlieger, maakt de krullenbol indruk. Bij zijn debuut als internationalliep het echter behoorlijk mis. Tot slot mag ook die andere weelderige haardos, Theate, terugblikken op een puike start bij nieuwe club Stade Rennes.

Ook hogerop het veld staan enkele youngsters te popelen om zich te tonen op het grootste internationale podium. Jérémy Doku is eigenlijk een droevig verhaal. De vleugelflitser beschikt over alle troeven om eender welke verdediging aan stukken te rijten, maar het spiergestel is o zo frêle. Na een hoopvolle terugkeer bij de beloften van Jacky Mathijssen ligt Doku alwéér in de lappenmand. De keer te veel? En wat met Roméo Lavia? Pas achttien jaar, een handvol wedstrijden als profvoetballer op de teller en nog nooit opgeroepen. Geen schijn van kans, zo je concluderen. Dat vele waarnemers hem er toch bij zouden nemen, bewijst enkel hoe formidabel zijn debuutmaanden bij Southampton FC verlopen zijn.

Koeltjes ❄️
Een vaste klant op de voorbije toernooien die nu uit de boot dreigt te vallen, is Dedryck Boyata. Zijn overstap naar Club Brugge leek een slimme met het oog op speelminuten, maar die aanpak dreigt noodlottig uit te draaien. Bij de Belgische landskampioen komt de Brusselaar opvallend weinig aan de bak, mede dankzij de verbluffende prestaties in de Champions League. Wie daar wél onderdeel van uitmaakt, is Brandon Mechele. Die ligt bij Martinez evenwel niet in de bovenste schuif. Oproepingsbrieven: voldoende. Speelminuten: bijna onbestaande. WK-kansen: erg beperkt.

Ook anderen voelen de bui ongetwijfeld al hangen en lopen niet langer dagelijks naar de brievenbus in de hoop om een selectiebrief te vinden. Matz Sels beseft maar al te goed dat er in de pikorde der sluitstukken drie ronkende namen boven hem staan. Op een erg stijlvolle omhaal op het doelhout tegen Nederland na toonde Dodi Lukebakio nog niet zoveel in het Duivelse shirt. Voor Dante Vanzeir, tot slot, lijkt het bij die ene invalbeurt in Wales te blijven, ook al komt de aalvlugge aanvaller van Union Saint-Gilloise er de laatste weken helemaal door.

IJskoud ❄️❄️
Bij een legertje aan jonge snaken is de hoop al langer de kop ingedrukt. Sebastiaan Bornauw heeft zijn kans gekregen, maar kon die niet grijpen. Over Thomas Foket wordt in België nauwelijks gerept, hoewel hij nu toch al enkele jaren in de Ligue 1 acteert. Dat is wel even anders bij Alexis Saelemaekers. De wispelturige vleugelspeler komt wél geregeld in de aandacht, al was dat de laatste keer helaas om minder fijne redenen. Saelemaekers liep een blessure op bij AC Milan en moet hoogstwaarschijnlijk een kruis maken door het WK. Mogelijk was dat in fitte toestand ook het geval geweest, want Martinez heeft niet bepaald een boon voor zijn onvoorspelbaarheid.

De pechduivel, die hoeft - jammer genoeg - niet meer voorgesteld te worden aan Zinho Vanheusden. Voorbestemd als opvolger van Vincent Kompany bij de Rode Duivels heeft de Limburger tot nu toe voornamelijk de keerzijde van de medaille leren kennen. Na twee zware knieblessures stond Vanheusden op het punt om zich te herlanceren bij AZ, tot hij zijn voet brak. Zonde, want hem kunnen we absoluut gebruiken. Die aanname geldt (even?) niet meer voor Albert Sambi Lokonga en Yari Verschaeren. Zij zijn op een zijspoor beland.

VP's WK-SELECTIE

Doelmannen: Casteels, Courtois, Mignolet
Verdedigers: Alderweireld, Castagne, Debast, Faes, Meunier, Theate, Vertonghen
Middenvelders: De Bruyne, Dendoncker, T. Hazard, Lavia, Onana, Tielemans, Vanaken, Witsel
Aanvallers: Batshuayi, Carrasco, De Ketelaere, Doku, E. Hazard, Lukaku, Mertens, Trossard