De ontnuchtering van de gekaapte transfer: Ekkelenkamp kent illustere voorgangers

Dat Antwerp erop gebrand is om een eerste landstitel in zo’n 70 jaar tijd te veroveren, is al enkele seizoenen merkbaar, maar deze zomer lijkt voorzitter Gheysens nog een versnelling hoger geschakeld te zijn. En wie de Jupiler Pro League naar zijn hand wil zetten, moet uiteraard voorbij Club Brugge, de laatste jaren de ontegensprekelijke primus van de klas. De bitsige zakelijke relatie tussen voorzitter Gheysens en Bart Verhaeghe leidt ertoe dat die strijd niet enkel tussen de witte krijtlijnen van het voetbalterrein betwist wordt, maar ook daarbuiten, op transfergebied.

Het dossier rond Ekkelenkamp zet die gespannen verhoudingen nogmaals in de verf. Toen de Nederlander woensdagavond onder de wol kroop, zat Club Brugge als toekomstige bestemming in zijn hoofd. ‘De nacht brengt raad’, zo luidt het spreekwoord echter, en blijkbaar is Ekkelenkamp daar nogal gevoelig aan. Onder invloed van oude bekende Marc Overmars besloot de middenvelder de ochtend erop plots een plottwist uit te tekenen: niet Brugge, maar Antwerpen zou zijn nieuwe woonplaats worden. Binnenskamers zal die afgesnoepte deal een kamerbrede glimlach op het gezicht van Gheysens getoverd hebben. Antwerp zou Ekkelenkamp binnenkort voorstellen.

Van alle tijden en contreien
Een transfer ‘kapen’, zoals de ietwat pejoratieve term luidt, het gebeurde wel vaker in voetballand. Zet dat werkwoord gerust in de tegenwoordige tijd, want ook in de huidige mercato vielen er enkele sappige verhalen te volgen. Vooral FC Barcelona maakte zich al enkele keren onpopulair, door zowel Jules Koundé als Raphinha van onder de neus van Chelsea FC weg te plukken bijvoorbeeld. De Fransman werd vanuit Catalonië zelfs aangeraden om mee op trainingskamp te trekken met Sevilla FC, opdat de nakende deal met The Blues vertraging zou oplopen. Die staan inmiddels overigens op het punt om zich te wreken door … Marc Cucurella uit de klauwen van Manchester City te trekken.

En wat gedacht van Everton FC, dat West Ham United in extremis aftroeft in de strijd om Amadou Onana? Een telefoontje van Frank Lampard richting de eenvoudige Rode Duivel zou het beslissende duwtje van Londen naar Liverpool gegeven hebben. Om maar te zeggen dat ook Belgische spelers niet immuun zijn voor de grillen van het hedendaagse transferslagveld. Ook de Jupiler Pro League durft wel eens te zoemen als een wespennest. VoetbalPrimeur.be rakelt vijf illustere histories op die Ekkelenkamp en de betrokken partijen geïnspireerd kunnen hebben …

Hossam Mido
We durven er gif op innemen dat voormalig Anderlecht-manager Michel Verschueren in de nasleep van de affaire rond Mido nog enkele keren badend in het zweet wakker is geschoten. Nadat de toen negentienjarige Egyptenaar zich bij KAA Gent ontpopt had tot een sensatie, leek paars-wit zich te verzekeren van een nieuw goudhaantje. Een mondeling akkoord werd bekrachtigd door een handdruk aan de poorten van het Astridpark, nota bene vastgelegd op camera. Een glimlach van oor tot oor bij Verschueren, tot Mido de volgende dag doodleuk voor … Ajax tekende. Later zou de wispelturige Mido verklaren dat Mister Michel zelfs begon te huilen toen hij hoorde over diens ‘verraad’.

Steven Defour
Jarenlang persona non grata in Genk, waar het toptalent misschien wel de hevigste transferstorm uit ons land ooit zaaide. Het stond in de sterren geschreven dat Defour enkele seizoenen het mooie weer zou maken in de mijnstad, om vervolgens over te stappen naar Ajax, dat in zijn jeugdjaren al notitieboekjes vol had gekribbeld over hem. Het zou echter helemaal anders uitdraaien: met behulp van de beruchte wet van ’78 stapte Defour over naar Standard Luik. Achteraf gezien bleek die stap op sportief vlak geen verkeerde, maar menselijk werden diepe wonden geslagen die nooit meer zouden helen. Ironisch genoeg zou de Mechelaar zich later ook de woede van de Luikse achterban op de hals halen door voor aartsrivaal RSC Anderlecht te kiezen.

Igor De Camargo
Dat zelfs de sympathiekste mens in onzacht transfergewoel terecht geraakt, bewijst enkel hoe onvoorspelbaar de mercato kan verlopen. De Brazilobelg met de eeuwige glimlach zal dat enkel beamen. Na een onderhoud van vier uur op Jan Breydel stond het vast: De Camargo zou de nieuwste aanwinst van Club Brugge worden. Aan de andere kant van het land had Standard echter snode plannen. De Rouches wisten een jonge De Camargo alsnog te overtuigen, de rest is geschiedenis. Toenmalig Club-directeur Marc Degryse zou later verklaren dat hij “zeker was dat Igor in Brugge zou tekenen”. Gods transferwegen zijn echter ondoorgrondelijk …

Mbaye Diagne
In recentere tijden ontvouwde zich een waar filmscenario, met Anderlecht, Club Brugge en een nukkige Senegalees als topcast en treinstation Brussel-Zuid als uitgelezen decor. Op vrijdag 30 augustus 2019 reist Diagne, een gegeerde goaltjesdief, met de Eurostar af naar onze hoofdstad. Daar staat een delegatie van Anderlecht hem op te wachten om hun contractbesprekingen af te ronden. In de slotdagen van het transfervenster heeft echter ook Club haar zinnen op de treinreiziger gezet. Wat volgt, moet zelfs Francis Ford Coppola tot de verbeelding spreken: in ware gangsterstijl trekt een eveneens aanwezige vertegenwoordiger van Blauw-Zwart Diagne een kap over het hoofd, waarna het via een zij-ingang richting Brugge gaat. Niet Anderlecht, maar Club haalt de Senegalees aan boord. In Brussel jammert men erop los. Gelukkig blijkt karma wel degelijk ‘a bitch’: de vele grillen van Diagne zullen van zijn verblijf op Jan Breydel een ware martelgang maken.

Michel-Ange Balikwisha
Hoe kan de hele heisa rond Ekkelenkamp beter gekaderd worden dan met … een terugblik op een eerdere transfersaga tussen Verhaegen en Gheysens? Ook voor de veelbelovende Balikwisha sprongen zowel Club Brugge als Antwerp in het koude bad om elkaar te bekampen. De landskampioen leek initieel over de grootste overtuigingskracht te beschikken, tot de sterke man op de Bosuil nog eens extra aanzette. Met een riant salaris én de vooruitblik op meer speelminuten werd de jonge Luikenaar alsnog overhaald. En zo staat de kwieke aanvaller nu voor zijn tweede jaargang bij Antwerp, waarmee hij Club maar al te graag naar de kroon wil steken. Eén ding staat vast: in Ekkelenkamp zal Balikwisha ongetwijfeld een gelijkgestemde ziel vinden …